Δευτέρα, 10 Δεκεμβρίου 2018 21:34

Δυο λόγια για τη γεύση

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Ένα μεσημέρι και ενώ η οικογένειά μου τρώει μεσημεριανό, έλαβε χώρα ο ακόλουθος διάλογος.

"Γιατί μαμά ο μπαμπάς τρώει ζωάκια;

"Δεν μπορώ να σου πω εγώ, αγάπη μου, για ποιο λόγο κάνει ο καθένας αυτό που κάνει. Ρώτησέ τον μόνος σου."

"Μπαμπά γιατί τρως ζωάκια;"

"Επειδή μου αρέσει η γεύση τους"

"Κι εμένα! Αλλά, αν κάποιος μου δώσει ένα ζωάκι δεν θα το φάω!"

Μαθήματα βιγκανισμού από τον 3,5 ετών γιο μου.
Και κάπου εδώ θέλω να μιλήσω για τη γεύση. Για τη δική μου γεύση, χωρίς να μιλάω εκ μέρους κανενός.
Δεν ήμουν από εκείνους που απεχθάνονταν το κρέας, ούτε και το λάτρευα βέβαια, μέτρια πράγματα.. Μου άρεσε να καταναλώνω διάφορα ζώα, ψητά, τηγανιτά, λεμονάτα και κοκκινιστά. Το τυρί το αγαπούσα πολύ. Δεν θα επεκταθώ άλλο γιατί αλλού θέλω να δώσω έμφαση.Το ότι σταμάτησα λοιπόν να καταναλώνω τα κορμιά των ζώων και τα προϊόντα των εκκρίσεών τους, ΔΕΝ έχει να κάνει με το ότι δεν μου άρεσαν γευστικά! Μια χαρά νόστιμα ήταν.. όπως φαντάζομαι το ίδιο νόστιμο θα είναι ακόμη και το ανθρώπινο σώμα μαγειρεμένο. 
 
Έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση ότι δεν έχω κανένα μα κανένα δικαίωμα να θυσιάζω τη ζωή συναινασθόμενων όντων στο βωμό της ευχαρίστησης της δικής μου γεύσης! Δεν έχω κανένα δικαίωμα να προκαλώ τόσο πόνο και δυστυχία μόνο και μόνο για να τέρψω τον ουρανίσκο μου. 
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείτε ότι θα μπορούσατε να γίνετε χορτοφάγοι αλλά δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς το ψάρι; το τυρί; το μπέικον; δεν ξέρω πια είναι η "αδυναμία" καθενός, βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του ζώου και τότε τα πράγματα δεν θα φαίνονται τόσο τραγικά για εσάς, μιας και η τραγικότητα θα έχει μεταφερθεί σε μια άλλη ζωή, αυτή του ψαριού, του γουρουνιού ή της αγελάδας. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να νιώσει κάποιος έτσι.. μιας και στο πέρασμα των χρόνων, από τότε που ήμασταν μικρά και αθώα παιδιά, που λατρεύαμε και υπερασπιζόμασταν τα ζωάκια, έχει γίνει μέσα μας μεγάλη πλύση εγκεφάλου, η οποία μας έχει οδηγήσει να σκεφτόμαστε όπως σκεφτόμαστε και να κανονικοποιούμε την κακοποίηση των ζώων εκτροφής, σε αντίθεση με τα ζώα συντροφιάς.
 

Ελπίζω όμως με λίγη προσπάθεια να τα καταφέρουμε και να μοιραζόμαστε νόστιμες συνταγές, γιατί η χορτοφαγία δεν συνεπάγεται ανοστιά, και πάνω σε αυτό ακριβώς προσπαθώ με τα μαγειρέματά μου.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Η ζωή μετά Vegan to be, οι πρώτοι μήνες »