Ήταν οχτώ μήνες πριν όταν συνέβη αυτό. Και μπήκα σε ένα μονοπάτι ξεχωριστό. Περίεργο και σκοτεινό στην αρχή, αλλά με φως στο τέλος του. Έτσι, αρχικά, ένιωσα έναν απίστευτο πόνο να με κυριεύει για όλο το κακό που είχα κάνει και τύψεις ατελείωτες - ειλικρινά δεν ξέρω ακόμα αν τα δάκρυα θα σταματήσουν ποτέ, αλλά ο ανείπωτος πόνος της αρχικής συνειδητοποίησης νομίζω είναι χαρακτηριστικός και τρισμέγιστος! Ήταν κάτι που, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, το ήξερα πως θα μου συμβεί.. κι ήθελα να είμαι έτοιμη. Έτοιμη για τον πόνο που θα βίωνα, για τον πόνο που είχα δώσει και συνέχιζα να δίνω, έτοιμη για τη σύγκρουση στην οποία πίστευα πως θα έρθω με όλους και όλα, έτοιμη για την οργή που θα ένιωθα για όσους συνεχίζουν το έγκλημα, για τους αγαπημένους μου δηλαδή, έτοιμη να μπορώ να συνεχίσω να τους έχω στη ζωή μου και να τους αγαπώ, παρά τις ανήθικες πράξεις τους, ή έτοιμη να μείνω μόνη μου τελικά απέναντι σε όλους, έτοιμη για τις γεύσεις που πιθανών να μου έλειπαν, έτοιμη για την πρακτική δυσκολία της vegan ζωής μου. Ίσως πάλι όλα αυτά να ήταν δικαιολογίες μιας τόσο εγωιστικής και ανθρωποκεντρικής συμπεριφοράς, που έσερνα μαζί μου και που με καθυστερούσε από τον προορισμό μου, που ήταν να βρω τον ανώτερο εαυτό μου, ή έστω μια καλύτερη εκδοχή του!
Γιατί τελικά, όταν ήρθε η αλλαγή στη ζωή μου, τίποτα από όσα φοβόμουν δεν συνέβη. Τίποτα, εκτός από τον πόνο.. αυτός με τσάκισε. Δεν βίωσα καμία σύγκρουση, τουλάχιστον καμία απίστευτα μη διαχειρίσιμη σύγκρουση. Ναι, γίνονται συζητήσεις με ανθρώπους σχεδόν καθημερινά, όπου μιλάω για τη χορτοφαγία και τον ηθικό τρόπο ζωής, και χωρίς μίσος και κακία απέναντί τους, τους συμπονώ, τους ενημερώνω και προσπαθώ να τους δώσω να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο επιδρούν πάνω στα συναισθανόμενα πλάσματα με τις επιλογές τους. Όχι μόνο δεν είμαι μόνη μου, αφού κατάφερα να συμβιώνω με όλους τελικά, αλλά και να έρχομαι σε επαφή συνέχεια με καινούριους, υπέροχους ανθρώπους που με κατευθύνουν, με βοηθούν, με υποστηρίζουν. Επίσης, καμία μα καμία γευστική απόλαυση δεν μπορεί να αξίζει το βασανισμό και το θάνατο των ζώων! Αυτό ήταν σαφές εξ αρχής. Και τέλος, η πρακτική εφαρμογή της νέας cruelty free ζωής μου ήταν απλά θέμα συνήθειας και προσαρμογής. Κι όπως πολύ σωστά λέγεται, όταν μεταφέρουμε την τραγικότητα από τον εαυτό μας στην πλευρά του ζώου, σε εμάς δε μένει τίποτα παρά μόνο μια επίφαση αυτής.
Όμως, κάπου εδώ αρχίζουν τα πραγματικά όμορφα πράγματα. Γιατί για μερικούς από εμάς δεν μας φτάνει να αλλάξουμε εμείς προσωπικά, θέλουμε να αλλάξει κι ο κόσμος όλος. Θέλουμε να το διαδώσουμε όλο αυτό, να πάψουν να υποφέρουν τόσο τα ζώα όσο και οι άνθρωποι. Αυτή η εσωτερική μου ανάγκη δηλαδή, σε συνδυασμό με την αγάπη μου για τη μαγειρική και τη διατροφή με έφερε εδώ που είμαι σήμερα. Να ασχολούμαι εντατικά με την πρακτική εφαρμογή της χορτοφαγίας στη ζωή μας μέσα από τη σελίδα αυτή. Να προσπαθώ να προσδώσω στα ζώα τα δικαιώματα που τους έχουμε πάρει μέσα από ήπιες πράξεις ακτιβισμού και ενημέρωσης των ανθρώπων γύρω μου. Να έχω αρχίσει σπουδές Διαιτολόγιας και Διατροφής ώστε να είμαι σε θέση μελλοντικά να καθοδηγήσω τον οποιονδήποτε στο μονοπάτι αυτό. Επιτέλους ανέβηκε και το site μου μέσα στο οποίο γίνεται προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, πιο έγκυρα, πιο επίσημα, πιο κατατοπιστικά. Και το σπουδαιότερο όλων: μέσα από αυτή την μικρή σε διάρκεια και ένταση προσπάθειά μου, ήδη κάποιοι άνθρωποι του κύκλου μου έκαναν, άλλοι το πρώτο βήμα, άλλοι το τελικό βήμα που τους έλειπε, και άλλοι το άλμα προς την χορτοφαγία!
Ενδεικτικά σας αναφέρω πως ακόμα κι ο πατέρας μου, που όποιος τον ξέρει καταλαβαίνει πόσο απίστευτο φαντάζει αυτό, στράφηκε στο φυτικό γάλα και γιαούρτι στην ηλικία των 78 ετών και με καρδιακή ανεπάρκεια 4ου βαθμού. Έχοντας δοκιμάσει κάθε άλλο τρόπο επιβίωσης ανεπιτυχώς, συνειδητοποίησε τα οφέλη της χορτοφαγικής διατροφής στην υγεία. Μπορεί να μην έχει κάνει ακόμα τη σύνδεση, αλλά εδώ είμαι για να προσπαθήσω ακόμα κι αυτό, αφού τελικά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Η μητέρα μου ακολουθεί plant based διατροφή και είμαι σίγουρη πως δεν θα χρειαστεί χάπια για να πέσει η ελαφρώς ανεβασμένη χοληστερίνη της. Αλλά ακόμα κι αν δεν συμβεί αυτό, έχει αλλάξει πια τη ζωή της!
Είμαι τόσο χαρούμενη για όλα, για τους φίλους και τους γονείς μου, αλλά και για τα ζώα που παύουν να υποφέρουν εξ αιτίας μου, και νιώθω πως έχω ακόμα περισσότερα να προσφέρω. Και αυτό σκοπεύω να κάνω, κάθε μέρα και ώρα και με όλες τις δυνάμεις μου. Αναμείνατε! Σας φιλώ.
